Vietnam, Mui Ne en Da Lat

Vietnam, Mui Ne en Da Lat:

Met de motor onderweg HCMC verlaten en het viel alles mee. Binnen een half uur waren we uit de stad en op rustigere wegen richting onze eerste stop, Mui Ne. Heerlijk om weer vrijheid te hebben, te gaan en staan waar je wilt en niet afhankelijk te zijn van bussen. Onderweg in een klein dorpje gestopt om op zoek te gaan naar lunch. Bijna niemand spreekt Engels, maar lacht en zwaait naar ons. Er waren wat mensen aan het eten en we vroegen (vooral met gebaren) waar we ergens eten konden krijgen. Voordat ze antwoord gaven kregen we eerst een biertje en moest er geproost worden. Ze krijgen niet heel veel blanke mensen over de vloer daar dus werden we meteen gefilmd en foto's gemaakt. Uiteindelijk wezen ze ons naar een tentje waar we wat eten konden krijgen. Vooral op basis van wijzen wat te eten besteld en na het eten onze weg weer vervolgd.

Mui Ne is een kustplaats waar verder niet heel veel bijzonders te zien is. Aangezien het hostel erg gezellig was na 2 nachten verder gegaan naar Da Lat. Dit ligt in de bergen en was toch wel de reden om een motor te kopen. Over slingerende bergwegen rijden met prachtige uitzichten en lekker rustig aan doen. Af en toe stil staan en gewoon genieten van het uitzicht. Terwijl we naar boven rijden kan je meteen merken dat de temperatuur ook omlaag gaat. Dat is wel een erg aangename afwisseling. Navigeren doe ik overigens via mijn mobiel die in een telefoonhouder op mijn motor zit. Nu is het made in Vietnam, zijn de wegen soms nogal hobbelig en zag ik op enig moment mijn mobiel door de lucht vliegen.... Op goed geluk omgekeerd en hopen dat de schade meevalt.... Nou nee. Scherm lag helemaal aan diggelen. Aangekomen in Da Lat maar een winkel opgezocht die het voor mij ging maken en kon ik hem de volgende dag weer ophalen.

Da Lat ligt dus in de bergen en is vooral gericht op buitenactiviteiten. Canyoningen, mountain biken, hiken en watervallen. De volgende dag dan maar naar een bergtop gelopen met een paar 100 m hoogteverschil. Nu zat het hoogte vooral in de laatste 400 meter, waardoor het een nogal steile klim was voor een lange tijd. Het uitzicht was het overigens meer dan waard en doordat het regende voor het eerst in zuid-oost Azië weer gevoeld wat kou is.

De dag erna stond canyoningen op de planning. Abseilend, glijdend, lopend en springend door een canyon gaan. Op enig moment gingen we springen van 7, 9 en uiteindelijk 11 meter in het water. Met een wetsuit en zwemvest aan kan er over het algemeen weinig fout gaan. Tenzij je met je hoofd eerst het water raakt. Tip van de dag: doe dat niet. Was mooie dag alleen einde van de dag was mijn oog wel redelijk dik. Aangezien het er de volgende dag niet al te bedt uitzag maar naar het ziekenhuis gegaan. Hier in Da Lat hadden ze niet de apparatuur om goed te kunnen kijken of het goed zit.

Vervolgens de nachtbus moeten nemen terug naar HCMC en daar naar het ziekenhuis gegaan. Medicijnen meegekregen en 3 dagen later moest ik dan maar terug komen. In een hostel vlakbij het ziekenhuis verbleven en na controle, waaruit bleek dat er geen schade is en ik nog voor een week medicijnen moet nemen, de bus terug genomen naar Da Lat. Hier nog een paar dagen gebleven om mijn verjaardag te vieren en vervolgens eindelijk weer verder gaan reizen op de motor.